Mag ik een hulphond?

Onderzoek naar vergoeding voor hulphond bij complexe zorgvraag

Gebrek aan hulp bij een complexe hulpvraag

De gemeente moet bij complexe hulpvragen goed luisteren naar kinderen en hun ouders. Daarvoor zullen ambtenaren, als dat nodig is, ook zelf actief op zoek moeten gaan naar informatie om het volledige verhaal achter de hulpvraag te leren kennen. Als de gemeente de tijd neemt om zich daarover goed te informeren, neemt de gemeente ook veel vaker in één keer het juiste besluit (#informeermij).

De jeugdombudsman concludeert dat vanaf de start niet goed geluisterd is naar de problemen, belangen en ondersteuningsbehoeften van Laura en haar ouders. Wettelijke en financiële kaders stonden in aanpak en uitvoering voorop en belemmerden een goede informatievergaring (triage) en belangenafweging. Er is vervolgens onvoldoende samengewerkt en gecoördineerd tussen de verschillende afdelingen en ambtenaren die bij de hulpvraag betrokken waren, omdat regie en een integrale aanpak ontbrak. Dit leidde tot wachttijden, ongewenste stapeling van (juridische) procedures, niet adequate informatie over rechten en plichten en ontbreken van clientondersteuning. Resultaat hiervan was gebrek aan hulp en meer dan een jaar wachten op een uiteindelijk negatief antwoord op de hulpvraag “Mag ik een hulphond?”. De problemen van waaruit de hulpvraag gedaan werd, bleven hiermee onopgelost.

De jeugdombudsman acht de klacht om deze reden gegrond en de onderzochte gedraging niet behoorlijk wegens strijdigheid met de vereisten van luisteren naar de burger, samenwerking en het respecteren van grondrechten (Kinderrechtenverdrag).